Öz Kültürümüz ve İlim
Öz kültürümüzde âlimin, talebenin, mektebin, hocanın, öğretme ve öğrenme fiilinin müstesna bir değeri ve itibarı vardı. Hoca, babadan daha üstün tutulur; dövse, vurduğu yerde gül biter; âlime hükümdarlar bile hürmet gösterir, boyun eğerdi; çünkü en yüksek rütbe ilim rütbesiydi. İnancımız şöyle idi: Talebe cennet yolundadır; ilme çalışmak ibadettir; ders vermek ve almak cihat seviyesinde sevaptır; ilmî tefekkür ve taallüm gündüz oruca, gece namaza bedeldir; öğretilen bilgi öğretenin sadakasıdır; ilmin ehline öğretilmesi Hakk’a kurbiyet, ehlinden esirgenmesi o istekliye zulüm sayılmıştır. İlim öğrenmeye [...]
